Arkadiusz Tadeusz Żyła

Zgnieść to co chcesz szukać czekać na to co Coś przywróci szacunek przywróciło ten jej co masz mieć przyozdobiony gest o uśmiech ten tak szczery jedyny niepowtarzalne oddane

W drzwiach postać Ta delikatna kobieca pokryta cała postać ową tą czarną tą ową firaną we wzorki od stóp do głów tak realistyczne prawdziwa postać Ta rozmowa z osobą tą telepatyczne słowa wystraszyłem się osoby mianem ducha zjawy czułem i wiem to moja mamy mojej mamy duch tak realistyczny jest

Zamrożony wiatr gna gnać będzie to tu to tam tu i tak zmienia się czas teraźniejszości Chwila ta jest chyba odpoczywa wyprostowany człek idzie i patrzy sam nie wiedząc gdzie myśląc o tym co ciągle wie śnie widzisz śnij albo nie otępiałe oczy więźni umyślne wciąż chcą nie boją się to już nadszedł kres ciągłej idealizacji tej człowieka tego który nie wie kto co gdzie bo tak zmanipulowany jest w czasie czy nie chwili i wie co cóż powie nie czy zagra ktoś coś co chwila fałsz znak znany i nie tak to jest właśnie lokalizacji zapalenia duszy sercu chwały tej

Wrócić do faktu przed wielu chwil znając swój Zapomniany sen tak być być tam i widzieć co dziać stało i będzie się dziać w zamrożony sens chwili tej wieczny ten Zakamarek domem jest w skojarzeniu chwil that wiedzieć wiem co jest w czasie chwili teraźniejszej tej Opowiem co dzieje się jest w obecnej chwili to kwiat znaleziony gąszcz myśli znaleziony gąszczu faktu sen jest odbywa się proroczy gąszcz chwałę zapomnieniu i litości dlatego co zasłużył na deszcz skalny wiersz On wie opowie sen chwili ciszy w zamiarze słów

Skrócony fakt przyozdobiony zapisem składany podpis pod treścią zdarzeń wnieść dotyk myśli i uśmiech dotykanych chwil w nagraniu tych byłych sytuacji w czasie kto powie kto dowie się oznak czasu oszustwie w ciszy jest prawda ta czy chcesz chcę tak dowiedzieć się o śnie zapomnieniu czasu chwili tej prowokacji tej innej nie czyi zaufanej zadowanej w ciągu szansy tej danej oddanej przeżytej przemytej przybytej przebyłej tej ironii czasu chwili naszej tej przebyłej tej innej znanej owej warstwy nastawiania nastawiamy odcień

W ciszy czasie wiersz kniecie znak o tym czym odda cię w słowie prawda czy nie chwyt to prawda nie manipulacja raz bawi potężny czyn co gdzie i jak pogodzić ma się z tym co zacznie przybędzie czasu żalu chwila czyn w tej obecności swojej jest tu drąży co jeszcze przyda przydać ma się często oczekiwania te swe to fake rozgroniony szewc chwały w rzepce szepcie rozpoznana wizja tego co cóż chcę co przekreśliło fakt wizji tej w tym czasie i chwila wizji tej owej naszej mej znak człowieczeństwa

Gdy słońce rankiem budzi świat myśl oba sience w sercu gra uśmiech twój jak kwiecia pąk rozświetla każdy ciemny kąt oczy twe jak dwie Iskierki rozpalają w duszy wszelkie cnoty głos swój niczym cichy szept łagodzi każdy gniewny lęk z tobą każda chwila ma sens wspólne radość wspólny stres jesteś moją ostoją portem skarbem najcenniejszym na tym świecie więc jutro po kres dla Basieńki tej ten miłości gest Niechaj losy sprzyja moja droga z tobą i mną jesteś dla mnie najpiękniejsza to przyrzeka z radości mej chwała cnoty istoty te wiary wierny i czuję żeś ty objęła miano towarzyszki Mei ser samej